ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം

ഈന്തപ്പനത്തോട്ടങ്ങളിൽ  ഇത് വിളവെടുപ്പിൻറെ കാലം. ചൂട് അതിന്റെ പാരമ്യതയിലാണ്. മരുഭൂമി ഇളക്കിമറിച്ചു പൊടിക്കാറ്റു വീശിയടിക്കുന്നു.  ചുടുകാറ്റിൽ  ഇരമ്പുകയാണ് ഗൾഫ്  നഗരങ്ങളിലെ പകലുകൾ. താമസിക്കുന്ന ബഹുനില കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ടെറസിൽനിന്നും സായാഹ്നങ്ങളിലെ ഈ നഗരവീക്ഷണം എനിക്ക്‌  ദിനചര്യയുടെ ഭാഗമായിരിക്കുന്നു.

ഒരു ഭാഗത്ത് ശാന്തമായ ചെങ്കടൽതീരത്ത്‌ ആഡംബര നൗകകളും മത്സ്യബന്ധന ബോട്ടുകളും കുഞ്ഞു തിരകളിൽ ചാഞ്ചാടുന്നു. മറുവശത്ത്‌ പ്രൌഡോജ്ജ്വലമായ നഗരത്തിൽ  തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന വമ്പൻ കെട്ടിടങ്ങൾ ഒരു കലാകാരന്റ കരവിരുതോടെ മനോഹരമായി വിതാനിച്ചിരിക്കുന്നു. ചീറിപ്പായുന്ന വാഹനങ്ങളാൽ ശബ്ദ മുഖരിതമാണ് നഗരസന്ധ്യ. നിയോൺ  ബൾബുകളിൽ  പ്രാകാശപൂരിതമായ നഗരക്കാഴ്ചകൾ ഏറെ നയനാനന്ദകരമാണ്. പ്രവിശാലമായ മരുഭൂമിയുടെ വന്യതയിൽ  പടർന്നു പന്തലിച്ച ഈ കോണ്ക്രീറ്റ്  വനം ഒരു ജനതയുടെ നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്.

എന്നാൽ അറേബ്യൻ നാഗരീകതയുടെ ഈ വർണ്ണപ്പൊലിമയൊന്നും എന്നെ ഒട്ടും ആനന്ദിപ്പിക്കുന്നില്ല . ഒരു വൃക്ഷംപോലെ ഈ നഗരത്തിലേക്ക് ഞാൻ പറിച്ചുനടപ്പെട്ടിട്ടു രണ്ടു പതിറ്റാണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും മനസ്സ് എപ്പോഴും സ്വന്തം ഗ്രാമത്തെ തേടിപ്പോകുന്നു. ഒരു പക്ഷെ നഷ്ടപ്പെടലുകളുടെ വിങ്ങലിൽ നിന്നും മനസ്സിന്റെ ഗൃഹാതുരത ഓർമ്മകളിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുന്നതാവാം. പ്രവാസ ജീവിതത്തിന്റെ യാന്ത്രികതയിൽനിന്നും മനസ്സ് ഓർമ്മയുടെ പച്ചപ്പ്‌ തേടിപ്പോകുമ്പോൾ മനക്കണ്ണിൽ തെളിയുന്ന നഷ്ട ബാല്യകൗമാരങ്ങളുടെ പൊൻതിളക്കം എത്ര ചേതോഹരമാണ്.

നാട്ടിൽ ഇത് മഴക്കാലം. കർക്കിടകമേഘങ്ങൾ വാശിയോടെ തിമിർത്തു പെയ്യുകയാണ്. മറവിയുടെ മഴമേഘങ്ങൾക്കപ്പുറത്തെ ഗ്രാമവിശുദ്ധിയിലേക്ക് ഓർമ്മകള്‍ കടന്നുചെല്ലുമ്പോൾ അതെന്നോട്‌ കലഹിക്കുന്നത് പ്രവാസ ജീവിതം പിഴുതെറിഞ്ഞ വലിയ നഷ്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് . ചിറ്റാരിക്കുന്നും ചെത്തുവഴിത്തോടും അല്ലംബ്രക്കുന്നും ചാലിയാറും അതിരിട്ടു നിൽക്കുന്ന എന്റെ ഗ്രാമം.

കുന്നിൻ നെറുകയിൽ സൂര്യന്റെ ആദ്യകിരണങ്ങൾ പതിക്കുംമുമ്പ് ഗ്രാമം ഉണരുകയായി. മഞ്ഞിൽ കുതിർന്ന പുൽക്കൊടികൾ വകഞ്ഞുമാറ്റി കുന്നിറങ്ങി വരുന്ന കൃഷിപ്പണിക്കാരുടെ വായ്പ്പാട്ടുകൾ. അവരുടെ കൊയ്ത്തരിവാളിൽ  നെൽപാടങ്ങളെ തുയിലുണർത്തുന്ന കൊയ്ത്തുപാട്ടിന്റെ ഈരടികൾ. പുലരിയുടെ നിശബ്ദതയിൽ സംഗീതസാദകം ചെയ്യുന്ന കിളികളുടെ ആരവം. പുഴയുടെ തുരുത്തിൽ പറന്നെത്തുന്ന ദേശാടനക്കിളികൾ. ഗ്രാമസുന്ദരിയെ തഴുകിയൊഴുകുന്ന പുഴയിലെ കുഞ്ഞോളങ്ങളിലേക്ക് നിലാവ് പെയ്തിറങ്ങുന്ന സന്ധ്യയിൽ തെന്നിനീങ്ങുന്ന കടത്തുവള്ളം. അതില്‍ നഗരത്തിലെ പകലദ്വാനം കഴിഞ്ഞു കൂടണയുന്നവരുടെ ഉച്ചത്തിലുള്ള നാട്ടുവർത്തമാനങ്ങൾ. അങ്ങിനെ എന്റെ ബാല്യത്തെ വിരുന്നൂട്ടിയ ഒട്ടേറെ കാഴ്ചകൾ.

നെൽപാടങ്ങൾ പലതും നികന്നു കോണ്ക്രീറ്റു സൌധങ്ങളായി. ചായമക്കാനിയുടെ തൂണില്‍ തൂങ്ങിനിന്നിരുന്ന തപാൽ പെട്ടിയും ദയാവധം നേടി വിസ്മൃതിയിലാണ്ടു. കുന്നിൻ മുകളിലെ കാവും ആണ്ടു നേർച്ചയും കൊക്കിലൊതുക്കി കാലപ്പക്ഷി എങ്ങാണ്ടോ പറന്നുപോയി. ഗ്രാമത്തെ കീറിമുറിച്ചു ഹൈവേയും കടത്ത് വള്ളത്തെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തി പുഴയ്ക്കു കുറുകെ പാലവും വന്നു,  ഗ്രാമം നഗരത്തിലേക്ക് വളർന്നു കഴിഞ്ഞു. പഴയ ഗ്രാമവിശുദ്ധിയുടെ അസ്ഥിപഞ്ജരത്തെ ആധുനികവൽക്കരണത്തിന്റെ കരകൗശലം കൊണ്ട് മോടിപിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

പഴമയുടെ ലാളിത്യം കയ്യൊഴിഞ്ഞു ഗ്രാമമിന്നു പുതുമോടിയിൽ പരിലസിക്കുമ്പോൾ  കാലത്തിന്‍റെ ഈ ദശാസന്ധിക്ക് സാക്ഷ്യംവഹിക്കുന്ന പഴമനസ്സുകളിൽ  അത് ഒരേ സമയം കൗതുകവും നഷ്ടബോധവും ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടാവാം. എങ്കിലും സ്വന്തംനാട് എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടത് തന്നെ. തിരകെ ഞാൻ വരുമെന്ന വാർത്ത കേൾക്കാൻ ഗ്രാമം തുടിക്കാറുണ്ടോ എന്നറിയില്ല.  എന്നാൽ  നഗര ജീവിതത്തിന്റെ നാട്ട്യങ്ങളില്ലാതെ നാടിന്റെ പച്ചപ്പിൽ അലിഞ്ഞു ചേരാൻ  എന്റ മനസ്സു തുടിക്കുന്നു. അതിനായി വീണ്ടും ഒരവധിക്കാലം വന്നെത്തി.

 പ്രവാസജീവിതം നേട്ടങ്ങളുടെതാവം. പക്ഷെ ഏതു നേട്ടവും അനുഭവിക്കാൻ  കഴിയാതെപോകുന്ന ജന്മനാട്ടിലെ പ്രകൃതിസൌഭാഗ്യങ്ങളുടെ വലിയ നഷ്ടത്തെ നികത്താൻ  പോന്നതല്ല. എന്നിട്ടും ഓരോ അവധിക്കാലത്തിന്റെയും അന്ത്യത്തില്‍ പ്രവാസലോകത്ത്‌ നാം തിരിച്ചെത്തുന്നു. ഒരിക്കൽ കാല് കുത്തിയാൽ  തിരിച്ചു പോകാനാവാത്ത ഒരു മാസ്മരികത ഈ മണ്ണിനുണ്ട് എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു. ഉത്തരം കിട്ടാത്ത സമസ്യയായി തുടരുന്ന പ്രവാസത്തിലേക്കു വീണ്ടും തിരിച്ചു വരാം (ഇ. അ). ചെറിയ ഒരു ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം.

എല്ലാ ബൂലോകർക്കും പെരുന്നാൾ  ആശംസകള്‍ നേരുന്നു.

-----------------------------------------------------------

ഇതിനോട് ചേര്‍ത്തു വായിക്കാവുന്ന പോസ്റ്റ്.

എയറിന്ത്യക്ക് എന്‍റെ പെരുന്നാള്‍ ആശംസകള്‍.

 ----------------------------------------------------------
.