പുഴയോട് നിലാവ് പറഞ്ഞത് - (കഥ )

പാമ്പ് ,തേള്, പല്ലി, പഴുതാര, പൂച്ച, നായ, കോഴി, എലി, മണ്ണിര,  തുടങ്ങിയ എല്ലാ  ജീവികളും ഭൂമിയുടെ അവകാശികള്‍ ആണെന്ന് ബഷീര്‍ എഴുതിയത് ഞാന്‍ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.  ഒന്നിനെയും ഉപദ്രവിക്കുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കില്ല. എന്നാല്‍ മൂസ അങ്ങിനെ ആയിരുന്നില്ല.  കണ്ണില്‍ കണ്ടതിനെയെല്ലാം  ഉപദ്രവിക്കും. എനിക്ക് അവന്‍റെ ഈ ആക്രമണ സ്വഭാവം ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല.  അങ്ങിനെയാണ് ഞാനും മൂസയും തമ്മില്‍ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാകുന്നത്. 

ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ നാല് വീടിനു അപ്പുറത്താണ് മൂസയുടെ വീട്. പകല്‍ മിക്കവാറും സമയങ്ങളിളില്‍  മൂസ വീട്ടില്‍ വരും. റേഷന്‍ ഷോപ്പില്‍ പോകുക, പൊടി മില്ലില്‍ പോയി അരി പൊടിപ്പിക്കുക, മരമില്ലില്‍ പോയി അറക്കപ്പൊടി എത്തിച്ചു കൊടുക്കുക, വീട്ടില്‍ പൂച്ചകളുടെ എണ്ണം കൂടി വരുമ്പോള്‍ അവയെ പിടിച്ചു ചാക്കില്‍ കെട്ടി പുഴക്കക്കരെ കൊണ്ട് വിടുക,  അങ്ങിനെ എല്ലാ അല്ലറ ചില്ലറ സഹായങ്ങളും അവന്‍ ഉമ്മക്ക് ചെയ്തു കൊടുക്കും.

അന്ന് തറവാട്ടില്‍ ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു കോഴികളെങ്കിലും കാണും. എനിക്കും മൂസക്കും എന്നും ഉമ്മ ഓരോ കോഴിമുട്ട പുഴുങ്ങി തരും.  പുഴവക്കത്തായത് കൊണ്ട് രാത്രി കാലങ്ങളില്‍ ചില കോഴിക്കള്ളന്മാര്‍ വീട്ടിലെത്തും. കീരി, കുറുക്കന്‍, അങ്ങിനെ ആരെങ്കിലും. വിവരമറിഞ്ഞാല്‍ അവന്‍ ഓടി എത്തി ചില പ്രത്യേക തരം കെണി ഉണ്ടാക്കി വെക്കുമെങ്കിലും അവരൊന്നും പിടി കൊടുത്തിട്ടില്ല. കെണിവെച്ചു കുളക്കോഴികളെ പിടിക്കുകയായിരുന്നു അവന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഹോബി. പിന്നെ ചൂണ്ടയിട്ടുള്ള മീന്‍ പിടുത്തവും.

തറവാട്ടിലെ അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരായ നായ, പൂച്ച തുടങ്ങിയ വിവരമുള്ള ജന്തുക്കളെല്ലാം   അക്കാലത്ത് മൂസയുടെ മണം പിടിക്കാന്‍ പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവന്‍റെ മണം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അവറ്റകള്‍ ജീവനും കൊണ്ട് ഓടി പുഴവക്കത്തെ പൊന്തക്കാട്ടിലോ അയല്‍ വീടുകളിലോ ഒളിക്കും. എന്നാലും എടുത്ത കല്ല്‌  വെറുതേ കളയില്ല. അവറ്റകള്‍ ഓടിയ വഴിക്ക് ഒരേറു കൊടുക്കും. മിക്കവാറും ഒരു പട്ടിയുടെ മോങ്ങല്‍ അപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാം.

"അയിറ്റങ്ങള്  അയിറ്റങ്ങളെ പാട്ടിനു പൊയ്ക്കോട്ടേ ബലാലെ. ഇജ്ജെന്തിനാണ് ആ മുണ്ടാപ്രാണ്യളെ ബൈത്തലെ നടക്കണേ...."

പട്ടിയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടാല്‍ ഉമ്മ വഴക്ക് പറയും. എന്നാലും എന്തോ വലിയ കാര്യം നേടിയ ഭാവമാകും അവന്റെ മുഖത്തു. അതു കാണുമ്പോ എനിക്ക് ചൊറിഞ്ഞു വരുമെങ്കിലും വഴക്ക് കേട്ടു അവന്‍ ചമ്മുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ സന്തോഷമാകും.

"അങ്ങനെ മാണം"... "അങ്ങനെ മാണം"... ഞാന്‍ അവനെ കൊഞ്ഞനം കാട്ടും. അവന്‍ ഉമ്മ കാണാതെ എന്നെ കണ്ണുരുട്ടി വിരട്ടും. ആങ്ങിനെ ഞാനും മൂസയും ബദ്ധ ശത്രുക്കളായി കഴിഞ്ഞു പോരുന്ന കാലത്താണ് ആ സംഭവം നടന്നത് .

രാവിലെ ഉമിക്കരി കൊണ്ടുള്ള പല്ല് തേപ്പു കഴിഞ്ഞു, നാക്ക് വടിക്കാന്‍ തെങ്ങോലയില്‍ നിന്നും ഒരു പച്ചീളു എടുക്കാന്‍ പോയതായിരുന്നു ഞാന്‍. ചെവിക്കടുത്തു കൂടെ എന്തോ ഒന്ന് മൂളിപ്പറന്നു പോയി. പിന്നെ പെരടിയില്‍ ആരോ സൂജി കുത്തി ഇറക്കുന്ന പോലെ വേദന. ഞാന്‍ വലിയ വായില്‍ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി. ആ ഓട്ടത്തില്‍ എനിക്ക് പിന്നെയും കുത്തുകള്‍ കിട്ടി. കടന്നല്‍ കുത്തിയ സ്ഥലങ്ങളില്‍ ഉമ്മ മഞ്ഞള്‍ തേച്ചു തന്നു.

വിവരമറിഞ്ഞ് ഓടി എത്തിയ മൂസ പറഞ്ഞു. "അങ്ങനെ മാണം...അങ്ങനെ മാണം. ഓലൊക്കെ ബൂമിന്റെ അവകാസികളല്ലേ. അന്റെ ചെങ്ങായിമാര്" . അവന്‍ കളിയാക്കിയപ്പോള്‍ എന്‍റെ സങ്കടം കൂടി.

കടന്നല്‍ കൂടിനു മൂസ തീയിട്ടു. ഞാന്‍ എതിര്‍ക്കാന്‍ പോയില്ല. അന്നെന്തോ മൂസയോട് എനിക്ക് വല്ലാത്ത സ്നേഹം തോന്നി. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവന്റെ കാലിലും മുതുകത്തുമൊക്കെ അടിയുടെ പടുണ്ടാകും. ചുവന്നു ചോര പൊട്ടാറായ നീളന്‍ പാടുകള്‍.  കാണുമ്പോ എനിക്ക് സങ്കടം വരും. എന്തിനാ ഇങ്ങിനെ തല്ലു വാങ്ങുന്നതെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അവന്‍ പറയും

"ഇന്റെ കുരുത്തക്കേടോണ്ടാ.... "
ഇയ്യെന്തിനാ കുരുത്തക്കേട്‌ കാട്ടണേ..??
"അതു പറഞ്ഞാ അനക്ക് മനസ്സിലാവൂല. അനക്ക് ബാപ്പണ്ട്. ഇന്റെ ബാപ്പ മരിച്ചു പോയി. ബാപ്പ ഇല്ലാത്ത യത്തീമുകളൊക്കെ കുരുത്തം  കെട്ടോരാ.."

മൂസയുടെ ബാപ്പ കല്ലായിയിലെ തടിക്കച്ചവടക്കാരനായിരുന്നെന്നു ഉമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. മൂസക്ക് ഏഴു വയസുള്ളപ്പോഴാണ് ബാപ്പ മരിക്കുന്നത്. പിന്നെ കല്ലായിലെ കച്ചോടമൊക്കെ ഏറ്റെടുത്തു നടത്തിയത് മൂസയുടെ അമ്മാവന്‍ ബീരാന്‍ ഹാജി ആണു. മൂസയുടെ മൂന്നു പെങ്ങന്മാരേയും കെട്ടിച്ചയച്ച വകയില്‍ സ്വത്തുക്കളെല്ലാം അയാളുടെ കയ്യിലായി. ഇപ്പോള്‍ മൂസയും ഉമ്മയും അയാളുടെ ആശ്രിതരായി കഴിയുന്നു.

മാമന്‍ ദുഷ്ടനാണെന്നാണ് അവന്‍ പറയാറ്. അയാള്‍ തല്ലും. വഴക്ക് പറയും. എന്നാല്‍ അമ്മായിയോടും മക്കള്‍ സുഹറാബിയോടും, സാഹിറിനോടും മൂസക്ക് അങ്ങിനെ അല്ല. അവര്‍ക്ക് തിരിച്ചും. കാലം പതുക്കെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങവേ പ്രതാപിയായിരുന്ന ബാപ്പയുടെ ദരിദ്രനായ മകനായി അവന്‍ വളര്‍ന്നു.

കോഴിക്കോട്ടേക്കുള്ള ബസ്സ് കയറാന്‍ പുഴ കടന്നു അല്‍പം നടന്നു ടാര്‍ റോഡില്‍ ചെല്ലണം. തിരിച്ചു വരുമ്പോഴും അവിടെ ബസ്സിറങ്ങി പുഴക്കടവിലേക്ക് നടക്കണം.  സന്ധ്യക്ക്‌ കടത്തുകാരന്റെ അവസാന ട്രിപ്പിലും ബീരാനാജി ഇല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ മൂസ പുഴവക്കത്ത് കാത്തു നില്‍ക്കും. അക്കരെ നിന്നും അയാളുടെ വിളിയും പ്രതീക്ഷിച്ചു. ചിലപ്പോള്‍ അവന്‍ എന്നെയും കൂട്ടിനു വിളിക്കും.

നിലാവത്ത് ചെറുവള്ളത്തില്‍ പുഴയിലൂടെ ഒഴുകി നടക്കുക അന്നത്തെ എന്‍റെ വലിയ ഇഷ്ടങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു. ലോകമപ്പോള്‍ എത്ര ശാന്തവും നിശബ്ദവുമാണെന്ന് തോന്നും.  ആകാശത്തില്‍ നിന്നും നക്ഷത്രങ്ങളെ നൂലില്‍ കെട്ടി ഇറക്കിയ പോലെ കരയില്‍ അങ്ങിങ്ങായി വിളക്കുകള്‍ മിന്നുന്നത് കാണാം. ഇടയ്ക്കു ചെറു മീനുകള്‍ വെള്ളത്തിനു മുകളില്‍ ചാടി കുസൃതി കാണിക്കും. നിലാവില്‍ മയങ്ങുന്ന പുഴയെ അലോസരപ്പെടുത്താതെ പതുക്കെ വള്ളം തുഴയുമ്പോള്‍ അവന്‍ ഈണത്തില്‍ പാടും

താമരപ്പൂങ്കാവനത്തില് താമസിക്കുന്നോളെ
പഞ്ചവര്‍ണ്ണ പൈങ്കിളിയില്‍ പങ്കുറങ്കുള്ളോളെ
പൂക്കളില്‍ പൂ റാണിയായി പൂത്തു നിക്കുന്നോളെ..

മൂസയുടെ മനസ്സിന്റെ കാഞ്ചനക്കൂട്ടിലെ പഞ്ച വര്‍ണ്ണക്കിളി ആരെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ അവന്‍ വെറുതെ ചിരിക്കും. പിന്നെ കൈകുമ്പിളില്‍ കോരി എടുത്ത വെള്ളം പുഴയിലേക്ക് തന്നെ ഒഴുക്കി തെല്ലു നാണത്തോടെ ആകാശത്തേക്ക് കണ്ണുകള്‍ പായിച്ചു കൊണ്ട് ഒരിക്കല്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു "അതൊരു ജിന്നാണ് മോനെ..ഓളെ പോലെ ഒരു മൊഞ്ചത്തി ഈ ദുനിയാവിലില്ല.  പക്ഷേ...നിക്ക് വെറുതേ ആശിക്കാനെ പറ്റൂ. ലൈലാ മജ്നുവിനെപ്പോലെ, ഹുസുനല്‍ ജമാലിനെപ്പോലെ.. നിക്കും മനസ്സില്‍ കൊണ്ട് നടക്കാന്‍ ഒരു പെണ്ണ്. വെറുതേ വെറുതേ അങ്ങിനെ..  അതും ഒരു സുഖല്ലേ..മാനു..!

"എന്നാ വെറുതേ പിരാന്തു പറയാതെ ഓളെ അതിന്റെ പാട്ടിനു വിട്ടു ഇയ്യ് വേറെ പെണ്ണ് കെട്ടാന്‍ നോക്ക്. "

"അതനക്ക് പറഞ്ഞാ മനസ്സിലാകൂല. മൂസ ഈ ലോകത്ത് പിറന്നത്‌  ഓള്‍ക്ക് വേണ്ടിയാ.  ഓള് ഇനിക്ക് വേണ്ടിയും. അല്ലാതെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത ഈ കുരുത്തം കെട്ടോന് എന്തിനാടാ ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കണത്‌ "

മൂസ പറഞ്ഞതൊന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. എന്നാല്‍ അവന്റെ മനസ്സിലേ മൈലാഞ്ചിത്തോപ്പില്‍ പൈതിറങ്ങുന്ന പ്രണയ നിലാവില്‍ അലയടിക്കുന്ന  ഒപ്പനപ്പാട്ടിന്റെ ഈരടികള്‍ എനിക്കു കേള്‍ക്കാം. അവന്‍റെ കിനാവ്‌ പാടത്ത്  പ്രണയ പൂക്കള്‍ വിരിയുന്നത് കാണാം. 

 ചാലിയാറിനന്നു  പ്രായം പതിനേഴു. മേല്പാലങ്ങളുടെയും,  തടയണ കളുടെയും,  മണല്‍ മാഫിയകളുടെയും പീഡനം ഏല്‍ക്കാത്ത യൗവ്വനയുക്തയായ ആ സുന്ദരി അങ്ങിനെ കാലത്തോടൊപ്പം ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒപ്പം ഞങ്ങളും വളര്‍ന്നു. ബാല്യം വിട്ടു കൗമാരത്തിലേക്ക്.   ജീവിതത്തില്‍ എഴുതി ചേര്‍ക്കാന്‍ പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ..

സുഹറയുടെ നിക്കാഹായിരുന്നു  ബീരാനാജിയുടെ വീട്ടിലെ ആദ്യത്തെ മംഗള കര്‍മ്മം. അന്നൊക്കെ രാത്രിക്കല്ല്യാണമാണ് പതിവ്. ആ കല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസമാണ് മൂസയുടെ ജീവിതത്തിലെ വലിയ സംഭവം നടന്നത്. അവനെ പോലീസ് പിടിച്ചു. അതും മോഷണ കുറ്റത്തിന്. കേട്ടവര്‍ക്കൊന്നും അതു വിശ്വസിക്കാനായില്ല. പക്ഷെ സുഹറയുടെ പത്തു പവന്റെ സ്വര്‍ണ മാല മൂസ കൊണ്ട് പോകുന്നത് കണ്ടവരുണ്ട്. പോലീസുകാര്‍ നിറയെ തല്ലി. ഒടുവില്‍ സുഹറയും ഉമ്മയും താണു കേണു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്  ബീരാനാജി തന്നെ മൂസയെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നും ഇറക്കി കൊണ്ട് വന്നു.

കല്ല്യാണം കെങ്കേമമായിരുന്നു. ബാന്റുമേളവും,  കോല്‍ക്കളിയും, ഒപ്പനയുമൊക്കെയായി കല്യാണ പന്തല്‍ സജീവമായി. മൂസ എല്ലായിടത്തും ഓടി നടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്കല്‍ത്ഭുതമായി. പന്തലില്‍ മുഴുവന്‍ പെട്രോള്‍ മാക്സുകള്‍ കത്തി. എന്നിട്ടും വെളിച്ചം തികയുന്നില്ല. അങ്ങിനെ ഞാനും മൂസയും കൂടി  കുന്നുംപല്ല്യാളിയിലെ രാമേട്ടന്റെ റേഷന്‍ ഷോപ്പിലെ പെട്രോള്‍ മാക്സ്  വാങ്ങി തരിച്ചു ചാലിപ്പാടം മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോള്‍ പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു തേങ്ങല്‍ കേട്ടു. തേങ്ങല്‍ അല്ല,  അതൊരു പൊട്ടിക്കരച്ചില്‍ ആയിരുന്നു.

അവന്‍ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി കരയുന്നത് ആ ഇരുട്ടില്‍ ഞാന്‍ കേട്ടു. ഏറെ നേരം ഞാന്‍ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. ഒരു പേമാരി പോലെ അവന്‍റെ സങ്കടങ്ങള്‍ പെയിതു തോരാന്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു. മാല കട്ടതിന്റെ പശ്ചാതാപമാവാം. അവനു ചീത്തപ്പേര് ഉണ്ടാക്കേണ്ട വല്ല കാര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നോ.  കുറച്ചു കരയട്ടെ എന്നു ഞാനും കരുതി. സത്യത്തില്‍ അതു ചെയ്തതില്‍ എനിക്ക് അവനോടു നല്ല വെറുപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

കരച്ചിലിനൊടുവില്‍ പാട വരമ്പത്തിരുന്നു നിലാവിനെ സാക്ഷിയാക്കി അവന്‍ പതുക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

നിനക്കറിയോ മാനു ഒരു സത്യം... ഞാന്‍ ഒന്നും കട്ടിട്ടില്ല. ഒന്നും... അതു മാമനും അറിയാം.
ഇന്റെ റബ്ബേ...!  പിന്നെന്തിനാ നിന്നെ അയാള്‍ പോലീസിനെ കൊണ്ട്  പിടിപ്പിച്ചത്  ?? .
കളവിന്  തന്നെ. !!
നീ എന്താന്നു വെച്ചാ തെളിച്ചു പറ മൂസാ ??
ഞാന്‍ കട്ടിട്ടുണ്ട് . അതു പൊന്നല്ല. പൊന്നിനെക്കാള്‍ വിലയുള്ള ഒരു  ഖല്‍ബാണ്
ആരുടെ  ???
സുഹറയുടെ..!
പടച്ചോനെ.. ഞാന്‍ എന്താ ഈ കേള്‍ക്കണത്  
അതേ മാനു.. അതു ഇന്റെ ബാപ്പാന്റെ ഒസ്യത്തായിരുന്നു. സുഹറ ഇനിക്കുള്ളതാന്നു. പണക്കാരനായപ്പോ മാമന്‍ എല്ലാം മറന്നു. പക്ഷെ നിക്കും സുഹറക്കും അതു മറക്കാനായില്ല. ന്നാലും മറന്നേ പറ്റൂ..ഇന്നേ പോലെ ഒരു കുരുത്തം കെട്ടോന്റെ ഒപ്പല്ല ഓള് കഴിയണ്ടത്.  ഞാന്‍ ഒരു പാട് പറഞ്ഞതാ ഓളോട്. ബാപ്പാനോട് മറുത്തൊന്നും പറയണ്ടാന്ന്.

അന്ന് രാത്രി അവന്‍ എന്‍റെ കൈപ്പിടിയില്‍ നിന്നും  വഴുതിപ്പോയി.  രാത്രി  പുഴയില്‍ കല്യാണച്ചോറിനുള്ള അരി കഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന പെണ്ണുങ്ങളാ പറഞ്ഞത്,  അവന്‍ തോണി തുഴഞ്ഞു പോകുന്നത് കണ്ടിരുന്നു എന്നു. പിന്നെ ആരും അവനെ കണ്ടിട്ടില്ല. കാലവര്ഷം കഴിഞ്ഞിട്ടും കലക്ക് മാറാത്ത പുഴയുടെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ ദൂരെ അഴിമുഖത്തു അവന്‍റെ തോണി മാത്രം അനാഥമായി കിടന്നു. 

കാലപ്രയാണത്തിലെങ്ങോ അവന്‍ വിസ്മൃതിയിലാണ്ടു. പക്ഷെ എനിക്കറിയാം,  അവന്‍ എങ്ങും പോകില്ല. പോകാന്‍ അവനു  ആവില്ല .  കാലം ഏറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും സന്ധ്യകളില്‍ പുഴയോരത്തെ മണല്‍പരപ്പില്‍ നിലാവ് പരക്കുമ്പോള്‍ നിശബ്ദതയില്‍ നിന്നെങ്ങോ  അവന്‍റെ വിളി ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാറുണ്ട്. "മാ..നൂ....." എന്ന വാത്സല്യത്തോടെ ഉള്ള ആ വിളി. പിന്നെ ഈണത്തിലുള്ള ആ പാട്ടും.....

താമരപ്പൂങ്കാവനത്തില് താമസിക്കുന്നോളെ...
പഞ്ചവര്‍ണ്ണ പൈങ്കിളിയില്‍ പങ്കുറങ്കുള്ളോളെ..
പൂക്കളില്‍ പൂ റാണിയായി പൂത്തു നിക്കുന്നോളെ...
------------------------ശുഭം ----------------------------


.
.
.
-------------------------------------------------------------------------------------------