സൈനബ

ഞാൻ നാലാം ക്ലാസിലെത്തുമ്പോൾ ക്ലാസിലെ ഏറ്റവും മുതിർന്ന കുട്ടിയായിരുന്നു സൈനബ. എനിക്കും രണ്ടു കൊല്ലം മുമ്പേ നാലാം ക്ലാസിലെത്തിയവൾ. അവളെ വീണ്ടും തോല്പിച്ചതിനു അവളുടെ ഉമ്മ ഹെഡ് മാഷോട്‌ കുറേ വഴക്കിട്ടു. ഇനി മകളെ സ്കൂളിലേക്ക് അയക്കില്ലെന്ന് കട്ടായം പറഞ്ഞു അവർ പോയത് ഞാനോർക്കുന്നു. 

സൈന പിന്നെയും സ്കൂളിൽ വന്നു. പലപ്പോഴും അവൾ എത്തുമ്പോൾ പിള്ളമാഷിന്റെ മലയാളം ക്ലാസ് പകുതിയായിട്ടുണ്ടാകും. എത്ര വൈകി വന്നാലും "സൈനത്താത്ത വന്നല്ലോ..കേറി കുത്തിരിക്കീ, സൈനമ്മായി ഇന്ന് നേരത്തെ പോന്നല്ലോ" എന്നോ മറ്റോ പറയുകയല്ലാതെ പിള്ള മാഷ്‌ അവളെ വഴക്ക് പറയാറുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഞങ്ങൾ ആണ്‍കുട്ടികളുടെ കൂടെ കക്കു കളിക്കാനും മാവിന് എറിയാനും,  വേണ്ടിവന്നാൽ മാവിൽ കയറാനുമൊക്കെ ധൈര്യമുണ്ടായിരുന്നു അവൾക്കു.

പുസ്തകത്തിനു പുറമേ ഒരു തൂക്കു പാത്രം കയ്യിൽ കാണും. അതിൽ പുളിങ്ങാ കുരു, കണ്ണി മാങ്ങ, നെല്ലിക്ക, കശുവണ്ടി ചുട്ടത് അങ്ങിനെ എന്തെങ്കിലും കരുതിയിട്ടുണ്ടാകും. എപ്പോഴും വല്ലതും ചവച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. ഉച്ച ഭക്ഷണത്തിനു വീട്ടിൽ പോവാറില്ല. രണ്ടാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന അനിയത്തിയുടെ കൂടെ സ്കൂളിലിരുന്നു ഉപ്പുമാവു കഴിക്കും. വൈകീട്ട് പോകുമ്പോൾ കുറച്ചു വീട്ടിലേക്കും കൊണ്ട് പോകും. ഉപ്പുമാവിനു വേണ്ടിയാണോ അവൾ സ്കൂളിൽ വരുന്നതെന്ന് ഞങ്ങൾ ന്യായമായും സംശയിച്ചു.

നാലാം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ചേറാട്ടുമേത്തൽ യു പി സ്കൂളിലേക്ക് മാറി. ജയിച്ചെങ്കിലും സൈന പഠനം നിർത്തി ഉപ്പുമാവു വെപ്പുകാരിയായി അവിടെ തന്നെ തുടരുന്നു എന്ന് അടുത്ത കൊല്ലം യു പി സ്കൂളിലെത്തിയ സുരേഷാണ് പറഞ്ഞത്. എൽ പി സ്കൂളിലേക്ക് പിന്നെ പോകേണ്ടി വന്നിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ സൈനയെ  പിന്നെ ഞാൻ കണ്ടില്ല.

പത്താം തരാം ജയിച്ചു നഗരത്തിലെ ആര്ട്സ് കോളേജിൽ പ്രീഡിഗ്രിക്ക് ചേർന്ന് പഠിക്കുന്ന കാലം . പഞ്ചായത്ത് നിരത്ത് വഴി ടാർ റോഡിലെത്താൻ ഏറെ സമയം വേണം. എന്നൽ പുഞ്ചപ്പാടം കടന്നു കൈത്തോട്‌ താണ്ടി ചാക്കീരിക്കുന്നിന്റെ താഴ്വാരത്തുള്ള ഇടവഴിയിൽ എത്താം. ഇടവഴി അവസാനിക്കുന്നത് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ. അതിനാൽ മഴയില്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ അത് വഴിയാണ് കോളേജിൽ പോകാറു. ആ യാത്രകളിലാണ് സൈന വീണ്ടും മുമ്പിൽ വരുന്നതു. പാടത്തോ കമുകിൻ തോട്ടത്തിലോ ഒക്കെ കുറെ ആടുകളോടൊപ്പം അവളെ കാണാമായിരുന്നു.

കാലം സൈനയിൽ വരുത്തിയ മാറ്റം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. നാലാം ക്ലാസിലെ മെലിഞ്ഞു നീണ്ട പാവാടക്കാരി യിൽ നിന്നും അഴകും ആരോഗ്യവുമുള്ള ഒരു ഒത്ത പെണ്ണായി അവൾ മാറിയിരുന്നു.

"സൈനയെ കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലായില്ലാട്ടോ. ആളാകെ മാറിയല്ലോ" ?

"ഒരു മാറ്റോല്ല. കാലം കുറെ ആയില്ലേ കണ്ടിട്ട്. അതോണ്ട് തോന്നാവും.

"നീ എന്തെ പഠനം നിർത്തിയെ ?". വിഷയം മാറ്റാനായി ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചു.

"ഓ... പഠിച്ചു ഉദ്യോഗം വാങ്ങി പെര പുലർത്തേണ്ട ഗതികേടൊന്നും നമ്മക്കില്യോ.."

ഇടവഴിയിൽ നിന്നും അല്പം ഉയരത്തിൽ കുമ്മായവും കരിയും തേച്ച ഓല മേഞ്ഞ ചെറിയ വീടിന്റെ ഉമ്മറമുറ്റത്തോട് ചേർന്നുള്ള ആട്ടിൻ കൂട്ടിലേക്ക് പ്ലാവിലക്കൊമ്പ് വെട്ടിയിട്ടു കൊടുക്കുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.

ഉമ്മറത്തിട്ട സ്റ്റൂളിലിരുന്നു അവളുടെ ഉമ്മ തന്ന ചായ കുടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇല്ലായ്മയുടെ ഒരുപാടു അടയാളങ്ങൾ ആർക്കും കാണാനാവും വിധം മുഴച്ചു നിന്നിരുന്നു ആ വീടിനുള്ളിലും പുറത്തും . കോലായിന്റെ ഒരു മൂലയിലിരുന്നു മുറം മടിയിൽ വെച്ചു ബീഡി തെറുത്തു കൊണ്ടിരുന്ന സൈനയുടെ ബാപ്പ പ്രതാപത്തിന്റെ പഴമ്പുരാണങ്ങൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞു പോന്നു. മേഘ പാളികൾ ഉരുണ്ടു കൂടിയ ആകാശം അപ്പോൾ പെയിതു തുടങ്ങിയിരുന്നു..

കവലയിലേക്കുള്ള നിരത്ത് ടാർ ചെയ്തു ബസ്സ് വരാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ആ വഴിയുള്ള യാത്ര നിന്നു. പുഞ്ചാപ്പാടമൊക്കെ അവിടിവിടെ മണ്ണിട്ട്‌ നിരത്തി പുതിയ വീടുകളും കവലയിൽ ചില പുതിയ പെട്ടിക്കടകളുമൊക്കെ വന്നു. നാടിന്റെ ഈ അഭിവൃദ്ധിക്കായി ഞങ്ങളിൽ കുറെ ചെറുപ്പക്കാർ പുറം നാടുകളിൽ പോയി അദ്ധ്വാനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പുഞ്ചപ്പാടത്തെ മോടിയുള്ള വീടുകളൊക്കെ അങ്ങിനെ ഉണ്ടായതാണ്. കെട്ടിടപ്പണികളും മണൽ വാരലുമൊക്കെയായി നാട്ടിലുള്ളവരും പലപല പണികളിൽ മുഴുകി.

ഒരവധിക്കാലത്ത് എഫ് എം  റേഡിയോയിലൂടെ പഴയ സിനിമാപാട്ട് കേട്ടു കൊണ്ട് കുടുമ്പൻ മൂസയുടെ ബാർബർ പീടികയിലെ തിരിയുന്ന കസേരയിലിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. മുടി വെട്ടുന്നതിനിടെ മൂസയുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നാണ് ഞാൻ വീണ്ടും സൈനയെ കുറിച്ചു കേൾക്കുന്നത്. അവൻ മൈസൂര്കാരുടെ വിചിത്ര ചടങ്ങുകളെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.

അവർ ചെക്കന്റെയും പെണ്ണിന്റെയും തോൾ തമ്മിൽ ചേർത്തു നോക്കുമത്രേ. പെണ്ണിന്റെ തോൾ ചെക്കന്റെ തോളിനൊപ്പമായാൽ നല്ല ലക്ഷണമായി. പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും ആലോചിക്കേണ്ടതില്ല. വേഗം  കല്യാണം ഉറപ്പിക്കും. സൈനക്കും അങ്ങിനെ ചെക്കനുമായി നല്ല ചേർച്ച ഉണ്ടായിരുന്നത്രേ. അവർ തരക്കേടില്ലാത്ത സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയൊക്കെയുള്ള കൂട്ടരാ.  മൂസ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ കേട്ടു കേൾവികൾ  പറഞ്ഞു സ്വയം ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാൻ അതൊന്നും കേട്ടില്ല.

പുഴയ്ക്കു പാലം വന്നതോടെ നാടിനു പിന്നെയും വലിയ മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി.  അപ്പോഴേക്കും ധാരാളം വാഹനങ്ങൾ ഓടുന്ന തിരക്കുള്ള റോഡായി മാറിയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമം.  പുതിയ കടകളും ക്ലിനിക്കും മരുന്നു ഷോപ്പും സഹകരണ ബേങ്കും മൊബൈൽ കടകളുമൊക്കെ പുതുതായി വന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അതിനിടയിൽ ഞാൻ പല തവണ അവധിയിൽ നാട്ടിൽ വന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

അങ്ങിനെ ഒരു ഇടവേളയിലാണ് സൈന അപ്രതീക്ഷിതമായി വീണ്ടും മുമ്പിൽ വന്നതു. ഇത്തവണ അവൾ ഒറ്റക്കല്ല. കൂടെ അവളുടെ നാലു കുട്ടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. "എന്നെ മനസ്സിലായോ" എന്നു അവൾ ചോദിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനവളെ തിരിച്ചറിയില്ലായിരുന്നു. കാലം അവളുടെ മേൽ പിന്നെയും മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയിരുന്നു.

സുഖല്ലേ സൈനൂ. എന്നിൽ നിന്നും വേണ്ടാത്ത ഒരു ചോദ്യം വന്നു പോയി.

"ഹും സുഖാണ്. എല്ലാം കൊണ്ടും സുഖം". പരിഹാസത്തിന്റെയോ നിരാശയുടെയോ നീറ്റലുണ്ടായിരുന്നു ആ വാക്കുകൾക്കു.

കർണാടകയിലെ ഏതോ  ഉൽഗ്രാമത്തിലെ രണ്ടു മുറി വീട്ടിൽ സൈക്കിൾ മെക്കാനിക്കിന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യയായ അവൾ തന്റെ  ജീവിതാർഭാടങ്ങൾ വിവരിക്കുമ്പോൾ മെലിഞ്ഞു വിളർത്ത അവളുടെ വറ്റിയ  കണ്ണുകളിൽ  ദൈന്യതയുടെ  ഒരു കടൽ  ഇരമ്പുന്നത് ഞാൻ വ്യക്തമായി കണ്ടു. പ്രതീക്ഷിച്ചതിനും അപ്പുറമായിരുന്നു അതിന്റെ ആഴപ്പരപ്പ് .

ഇളയ അനിയത്തിയുടെ വിവാഹ സൽക്കാരത്തിൽ  പങ്കെടുത്തു അങ്ങ് വിദൂരതയിലുള്ള തന്റെ വിധിയിലേക്ക് മടങ്ങാൻ ബസ്സു കാത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവളപ്പോൾ. പെടുന്നനെ ഒരു ബസ്സ്‌ ഇരമ്പി വന്നു ഞങ്ങള്ക്ക് മുമ്പിൽ നിന്നു. അതിന്റെ ബോർഡിൽ എഴുതിയിരുന്നു. മൈസൂര്. സൈനയെയും കൊണ്ട് ആ ബസ്സ്‌ അകന്നകന്നു പോയി. പിന്നെ അതിന്റെ ഇരമ്പൽ നേർത്തു  നേർത്തു ഇല്ലാതായി.




____________________ ശുഭം ______________________